bida ka

BIDA KA!: Libreng Internet

Mga bida, marami tayong­ natuklasan sa pagdinig ng ­Committee on Science and ­Technology at ­Committee on Education noong naka­raang linggo.

Sa mga nasabing hearing, tina­lakay natin ang ilang panukalang batas ukol sa paglalagay ng libreng wi-fi sa mga pampublikong lugar at sa ating pampublikong paaralan,­ kasama na ang state colleges at ­universities.

Nagsumite ako ng panukala­ na maglagay ng libreng Internet c­onnection, kasama na ang wi-fi, sa l­ahat ng pampublikong paaralan sa paniniwalang kaila­ngan ito ng mga estudyante sa kanilang pag-aaral at kailangan din ng mga guro para updated at epektibo ang kanilang materya­les­ sa pagturo.

Subalit nasorpresa at nabahala ako nang malaman mula sa mga opisyal ng Department of Education (DepEd) na 26 porsiyento lang ng mga pampublikong paaralan sa buong bansa ang may Internet connection.

***

Paliwanag ng DepEd, mayroong sapat na pondo ang ahensiya para sa nasabing proyekto subalit ang problema, walang sapat na imprastruktura upang matugunan ang pangangailangan ng mga paaralan.

Ayon sa DepEd, may mga lugar na mahina ang signal ng telcos kaya mabagal din ang Internet connection, bagay na iniiwasan ng ahensiya upang hindi masayang ang ibinabayad nito.

Marami ring lugar sa bansa ang walang Internet connection dahil kulang ang imprastruktura ng telcos, lalo na sa mga liblib na paaralan.

Sa parte naman ng bagong tatag na Department of ­Information and Communications Technology (DICT), plano nilang maglagay ng libreng wi-fi sa mahigit 12,000 lugar sa buong bansa bago mag-Nobyembre 2017.

Ang problema, hindi pa sila nangangalahati dahil din sa kakulangan ng imprastruktura ng telcos.

Nang tanungin ang telcos, isinisi nila ang kakulangan sa imprastruktura sa bagal at higpit ng pagkuha ng permit sa ­local government units (LGUs) kung saan nila ilalagay ang kailangang kagamitan para mapabilis ang serbisyo.

Reklamo ng telcos, nakakasa na ang kanilang planong maglagay ng dagdag na cell sites at iba pang imprastruktura na magpapaganda ng serbisyo ng Internet.

Ngunit hindi umano sila makausad dahil sa bagal ng ­proseso ng pagkuha ng permit. Madalas, hindi bababa sa 25 permit ang kailangan para lang makapaglagay ng cell site.

Binanggit pa ng isang telco na nakalinya na ang paglalagay ng dagdag na 1,000 cell sites sa iba’t ibang bahagi ng bansa­ ngunit sa bagal ng proseso, nasa 500 pa lang ang kanilang naipupuwesto.

Isa pang problema ang mahal at paiba-ibang halaga ng bayad na sinisingil ng LGU sa bawat cell site na kanilang ­inilalagay.

***

Upang masolusyunan ang problema, plano nating isama­ sa pagbalangkas ng batas ang pagpapabilis ng proseso sa ­pagkuha ng permit mula sa LGUs.

Sa paraang ito, mas madali na ang paglalagay ng cell sites at iba pang equipment ng telcos para mapaganda ang Internet connection sa bansa.

Nabanggit din ng DICT na plano ng admi­nistrasyong Duterte na maglabas ng Executive Order na mag-aatas sa LGUs na madaliin ang pagpoproseso ng permits ng telcos.

Inatasan na rin natin ang DepEd, mga telco at iba pang kaukulang ahensiya na magbalangkas ng plano para maisama ang public schools at state colleges at universities sa paglalatag ng libreng wi-fi project ng pamahalaan sa susunod na dalawang taon.

***

Mga bida, ­isinusulong ko na mabigyan ng ma­gandang Internet connection ang ating mga pampublikong paaralan dahil kumbinsido ako na makatutulong ito sa lalo pang paglago ng kaala­man ng mga batang ­Pilipino.

Malaking bagay ang Internet sa kanilang research dahil makaka­kuha sila rito ng mga materyales na puno ng kaalaman at mga ­video na makatutulong sa kanilang pag-aaral.

Mapupunuan nito ang kakulangan sa libro at iba pang materyales na kailangan sa pagpapalago ng kanilang kaalaman.

Kapag may sapat na kaalaman ang ating mga estudyante sa public schools, hindi sila magpapahuli at kaya nilang makipagsabayan sa mga mag-aaral ng pribadong paaralan.

Ito rin ang magbibi­gay sa ating mga estu­dyante ng sapat na kakayahan upang makipag­tagisan para sa trabaho na magbibigay sa kanila ng magandang kinabukasan.

***

Mga Bida, maki­pagkuwentuhan kay Sen. Bam sa fb.com/BenignoBamAquino o sa e-mail bidakacolumn@gmail.com!

BIDA KA!: Davao City bombing

Mga bida, napakaespesyal po ng Davao City para sa akin at sa aking pamilya.

Kilala po ako at ang aking ­pamilya bilang tubong Tarlac ngunit sa mga hindi nakakaalam, ang akin pong ina at ang kanyang angkan ay mula Davao.

Ang aking lolo na si ­Segundo Aguirre ay naging principal ng ­University of Mindanao. Ang lola ko naman na si Victoria Aguirre ay naging chairperson ng Filipino ­Department sa nasabing unibersidad.

Sa Davao po lumaki at nagtapos ang aking ina. Sa Davao po niya nakilala ang aking ama habang sila ay nagtatrabaho sa Davao branch ng SGV. Davao po ang setting ng kanilang love story at sa Davao rin sila ikinasal.

Sa aking paglaki, pumupunta kami sa Davao para bisitahin­ ang aking lolo at lola at hanggang ngayon, mayroon pa rin kaming mga kamag-anak na nakatira sa tinaguriang “Crown Jewel of Mindanao”.

***

Nang malaman namin na sila’y ligtas, ang kaba na aming naramdaman ay unti-unti na naging galit.

Nagdurugo ang aking puso dahil ang karumal-dumal na pangyayaring ito ay gawa ng mga Pilipino sa kapwa Pilipino.

At pinili pa nila ang lugar na dinadagdsa ng mga nagde-date, mga pamilyang namamasyal at kung saan nagtatagpo ang mga magkakaibigan.

Kabilang dito si Ruth Merecido, isang dalagang ina na nagta­trabaho bilang therapist. Nasawi rin si Pipalawan ­Macacua, isang senior education official of CHED sa ARMM na isang masugid na sumusuporta sa usapang pangkapayapaan sa Mindanao.

Ilan lang sila sa mga nasawi noong gabi ng Biyernes nang punitin ng isang malakas na pagsabog ang kasiyahang nangyayari sa lugar na iyon.

***

Sa aking privilege speech noong Lunes, binanggit ko na ngayon ang panahon upang tayo’y magpalakas ng puwersa sa pamamagitan ng suporta sa ating mga pulis at militar.

Subalit magagawa lang nila ito kung ibibigay natin ang ­lahat ng kanilang kailangan para imbestigahan, hulihin at ­papanagutin sa batas ang mga nasa likod ng pagsabog.

Ikalawa, kailangan na nating mas maging mapagbantay sa ating kapaligiran laban sa anumang banta sa ating buhay.

Subalit hindi lang tayo dapat maging alerto sa mga naiwanang­ bag o kahina-hinalang kilos ng sinuman.

Higit sa lahat, dapat tayong mas maging mapagbantay sa mga maling impormasyon na kumakalat sa Internet at sa ating lipunan.

Nakalulungkot dahil may ilang grupo na nagpapakalat ng maling balita na ginagamit ang insidenteng ito upang lalo pang paghati-hatiin ang mga Pilipino.

Dahil nakataya rito ang ating buhay at sistema ng pamumuhay, dapat nating timbangin ang mga impormasyon na ating natatanggap kung ito ba’y totoo o malaking kasinu­ngalingan.

Ikatlo at pinakamahalaga sa lahat, dapat tayong magkaisa.

Ang layunin ng terorismo ay maghasik ng lagim at lagyan ng malaking dibisyon ang ating bansa.

Kapag hinayaan natin na tayo’y magkahati-hati, mananalo ang terorismo sa ating bansa.

Ngayon, higit sa lahat, dapat tayong magsama-samang ­kumilos upang tiyakin na hindi na mauulit ang nasabing ­insidente.

Sa madaling salita, isantabi natin ang pulitika at ibigay ang lahat ng kanilang kailangan upang masugpo ang banta ng ­terorismo sa bansa.

Marami nang nalampasang pagsubok ang mga Pilipino — mula sa mga bagyo, lindol, baha at iba pang kalamidad. At ito’y dahil sa ating pagkakaisa.

Ito rin ang gamitin nating susi upang tayo’y makabuo nang mapayapa at ligtas na lipunan.

***

Mga Bida, makipagkuwentuhan kay Sen. Bam sa fb.com/BenignoBamAquino o sa e-mail bidakacolumn@gmail.com!

BIDA KA!: Ipaglaban ang SK

Mga bida, isa sa mainit na pinag-uusapan ngayon ay ang pagpapaliban ng halalang pambarangay at Sangguniang Kabataan (SK) na nakatakda sa Oktubre.

Argumento ng iba, katatapos lang ng pambansang eleksiyon noong Mayo masyadong maikli ang panahon ng paghahanda ng Commission on Elections (COMELEC) para sa barangay at SK elections.

Nais naman ng ilang mambabatas na ipagpaliban ang halalan ng dalawang taon at gawin na lang sa 2018 upang mapaghandaan ito nang husto.

May lumitaw ring panukala na tuluyan nang i-abolish ang barangay council at SK dahil wala raw itong pakinabang at walang naitutulong sa mga komunidad.

***

Bilang isa sa mga nagsulong ng Republic Act No. 10742 o SK Reform Act bilang co-author at co-sponsor noong 16th Congress sa Senado, hindi ko matatanggap ang panukalang ipagpaliban ng dalawang taon ang halalan o buwagin nang tuluyan ang SK.

Kaya nga natin isinulong ang mga reporma sa SK upang mailayo ito sa dating sistema na puno ng katiwalian at walang nagawa para sa kapakanan ng mga kabataan.

Sayang naman ang mga ikinasang reporma kung hindi natin agad ito maipatutupad sa lalong madaling panahon o kung wala nang SK para magpatupad nito.

Huwag tayong magpadalus-dalos sa ating desisyon. Bakit hindi natin bigyan ng pagkakataong maikasatuparan ang mga repormang ito at tingnan kung ito’y magiging epektibo para sa kasalukuyang henerasyon.

***

Bilang kauna-unahang batas na mayroong anti-dynasty provision, malaking panghihinayang kung hindi natin makikitang naipatupad ang SK Reform Act.

Sa ilalim ng batas, bawal nang tumakbo bilang SK officials ang mga kamag-anak ng halal na opisyal, hanggang sa tinatawag na second level of consanguinity.

Itinaas na rin natin ang edad ng SK officials patungong 18 hanggang 24 taong gulang, upang magkaroon sila ng legal na pananagutan sa kanilang mga aksiyon.

Upang mahasa ang kanilang kaalaman sa pagganap ng tungkulin, obligado na ang mga SK official na dumaan sa leadership training programs.

Makatutulong na rin ang tinatawag na Local Youth Deve­lopment Council (LYDC) sa pagbalangkas ng mga programa’t proyekto para sa mga kabataan.

Sa pamamagitan ng LYDC, mabibigyan ang mas mara­ming grupo ng kabataan na lumahok, makialam at bantayan ang kanilang kapakanan.

Walang dapat ipangamba dahil sa mga repormang ipinasok natin sa bagong SK, ibang-iba na ito sa ating nakasanayan noon na madalas ay paliga ng basketball at beauty contest ang proyekto para sa mga kabataan.

***

Noong Martes, lumabas na ang committee report ng Senado na nagpapaliban sa SK elections sa Oktubre 2017.

Sa una, nanghihinayang tayo sa pagpapaliban na ito ngunit mas maganda na ito kaysa sa panukalang gawin ang halalan sa 2018.

Isa pa, tiniyak din sa atin ni Sen. Sonny Angara na tututulan ng Senado ang anumang pagkilos na buwagin ang SK.

Maaaring gamitin ng COMELEC ang dagdag na panahon upang mapaghandaan nang husto ang SK, gaya ng pagpapalawig ng registration at paghikayat sa ating mga kabataan na tumakbo.

Bigyan natin ng pagkakataon ang SK na humubog ng mga bagong bayani mula sa ating mga kabataan na tutulong sa pagpapalakas ng ating mga komunidad.

Article first published on Abante Online

BIDA KA!: Patok pala ang K to 12

Mga bida, kasabay ng kontrobersiyal na pagdinig ukol sa extrajudicial killings (EJK) sa bansa, tahimik na nagsagawa ng hearing ang Se­nate Committee on Education, Arts and Culture noong Lunes.

Habang siksikan ang session hall sa Senado ng mga panauhin at mga mi­yembro ng media, naging laman naman ng Laurel room ang mga opis­yal ng iba’t ibang ahensiya ng pamahalaan na may kinalaman sa edukasyon.

Mabuti na lang at nakadalo sa pagdinig ang mga kapwa ko senador na sina Sherwin Gatchalian, Joel Villanueva, Nancy Binay at Alan Peter Cayetano, na tulad ko ay may mga isinusulong ding mga adbokasiya na may kinalaman sa edukasyon.

Sabi nga ng isa nating panauhin na si Department of Education (DepEd) Sec. Leonor Briones, hindi kasi seksi ang paksa ng ating pagdinig kung ihahambing sa mabentang isyu ng extrajudicial killings.

Hindi man kasing sexy ng EJK, kung titimbangin ay napa­kahalaga ang ating dinidinig na isyu, lalo pa’t kinabukasan ng ating mga kabataan ang nakasalalay rito.

Kabilang sa mga sinilip ng kumite na ating pinamumunuan ang estado ng K to 12 program sa bansa, na todong ipinatupad ngayong taon.

Naisama rin sa agenda ang iba’t ibang panukalang nagpapa­lakas sa edukasyon sa bansa, kasama na ang nauna na­ting tinakalay sa kolum na ito na Senate Bill No. 170 (Trabaho Center in School Act), Senate Bill No. 172 (Abot Alam Act of 2016) at Senate Bill No. 173 (Free Education for Public School Teacher’s Children Act).

***

Unang natuon ang usapan sa K to 12 program, na inaasahan ng marami na sasablay dahil sa umano’y pahirap na dala nito sa mga estudyante at mga magulang.

Ngunit taliwas sa tantiya ng karamihan, pumatok pala ang K to 12 program dahil mahigit 1.5 milyon ang nag-enroll sa Senior High Schools (SHS) para sa school year 2016-2017.

Sa kabuuang 1,517,610 SHS enrollees, 1,460,970 ay nakakumpleto ng Grade 10, 54,262 ang Balik-Aral students at 2,378 ay nakapasa sa Accreditation and Equivalency (A&E) examination.

Ang 1,460,970 ay 98 porsiyento ng kabuuang bilang ng nagtapos ng Grade 10 na nagpasyang magpatuloy sa SHS.

Ibig sabihin nito, walang katotohanan ang mga ulat sa pahayagan na malalayo at mahihirapan ang mga estudyante na puntahan ang iba’t ibang senior high schools sa bansa.

Sa mataas na bilang ng nag-enroll, patunay ito na sasamantalahin ng mga Pilipino ang pagkakataong  mag-aral basta’t naririyan ang libreng edukasyon at tuluy-tuloy na tulong ng pamahalaan.

Kasabay naman ng mataas na bilang ng nag-enroll, naririyan rin ang hamon ng kakulangan ng classroom at gurong may sapat na kasanayan sa ilalim ng K to 12 program.

Ngunit sa pangunguna ni Sec. Briones ng DepEd, tiwala ako na malalampasan ang mga pagsubok na ito.

***

Isa rin sa mga nabigyang pansin sa pagdinig ang panukala nating bigyan ng scholarship ang mga anak ng public school teachers sa lahat ng SUCs sa buong bansa

Ang panukalang ito ay pagkilala sa kabayanihan ng ating public school teachers na patuloy na nagsisilbi sa mamamayan sa kabila ng maliit na suweldo.

Ito, at iba pa nating mga panukala, ay isinumite na natin sa DepEd para sa kanilang komento at pagbabago, kung mayroon man, upang maisama sa pinal na bersiyon.

Bilang chairman ng education committee, tiwala ako na magiging mabunga ang susunod na tatlong taon sa tulong na rin ng masisipag na opisyal ng DepEd at CHED at mga senador na kaisa ko sa pagnanais na pagandahin ang kalidad ng edukasyon sa bansa.

Article first published on Abante Online

BIDA KA!: Habag, Hindi Pagpag

Mga bida, isa sa pinakamalaking problema na kinakaharap ng bansa ay kagutuman.

Sa huling ulat ng Social Weather Stations (SWS), tumaas ang bilang ng pamilyang nakaranas ng pagkagutom mula 2.6 milyon sa huling bahagi ng 2015 patungong 3.1 milyon sa unang bahagi ng kasalukuyang taon.

Ito ang dahilan sa likod ng paghahain ko ng Senate Bill No. o Zero Food Waste Act sa pagsisimula ng 17th Congress.

Dalawa ang layunin ng batas na ito — ang mawakasan ang pag-aaksaya ng pagkain at at makatulong upang bawasan ang lumalaking problema ng kagutuman sa bansa.

***

Isinusulong ng panukala na bawasan ang pag-aaksaya ng pagkain sa pamamagitan ng pagbigay ng mga supermarket, restaurant sa sobra nilang pagkain sa tinatawag na food-distribution charities o “food banks” para ipamahagi sa mahihirap na pamilyang Pilipino.

Sa kabilang dulo, ang mga tira-tirang pagkain ay ipapadala sa mga composting at waste management plant kung saan ito’y gagamiting compost.

Walang dapat ipag-alala ang mga tatanggap ng pagkain mula sa food banks dahil isang National Zero Food Waste Scheme ang isasagawa, sa pangunguna ng Department of Social Welfare and Development (DSWD).

Sa programang ito, titingnan ang kalidad ng mga pagkain mula sa food manufacturers, supermarkets, restaurants, cafeterias at hotels at food banks.

Sa ilalim rin nito, magtatakda ng panuntunan sa pagkolekta, paglalagak at pamamahagi ng pagkaing ibibigay sa food banks.

Ito rin ang magsisilbing tulay sa food banks at local go­vernment units (LGUs) upang makaabot sa mga komunidad ang programa.

Magkakaroon din ng tinatawag na Self-Sufficiency Program na magbibigay sa mahihirap ng training kung paano magpatakbo ng food banks at iba pang uri ng kabuhayan upang hindi umasa sa donasyon.

***

Sa kabila ng napakagandang layunin ng panukalang ito, umani po tayo ng maraming batikos sa social media, na resulta ng pambabaluktot ng ilang tao sa nilalaman ng ating bill.

Sa kanilang mga inilalabas sa social media, pinapalitaw ng aking mga kritiko na isinusulong ko raw sa panukala ang pagpapakain sa mahihirap ng “Pag-Pag”. Nais kong linawin, hindi kailanman naging intensiyon ng Zero Food Waste Act na ipakain sa mga kapus-palad ang tira-tirang pagkain ng mga restaurant, hotel at iba pang negosyo na may kinalaman sa pagkain.

Kapag naisabatas ito, magsasama-sama ang iba’t ibang ahensiya ng pamahalaan at non-government organization (NGOs) upang tiyakin na malinis at ligtas ang pagkain na mula sa mga supermarket at restaurant at ipamimigay sa mga kapus-palad.

Sayang naman ang napakagandang progra­mang ito na ipinatutupad na sa ilang mauunlad na bansa gaya ng Japan, Italy, South Korea, Malaysia at France, kung saan ito’y itinuturing na best practice kung masisira lang ng pamumulitika, kasinungalingan at pangwawalanghiya ng ibang tao.

Mga bida, suportahan niyo ako sa labang ito upang mabawasan ang kagutuman sa bansa.

Article first published on Abante Online

BIDA KA!: Unang SONA

Mga bida, noong Lunes napakinggan natin ang kauna-unahang State of the Nation Address (SONA) ni Pangulong Rody Duterte, 26 na araw matapos maupo bilang ika-16 na pinuno ng bansa.

Isa’t kalahating oras ang haba ng talumpati ni Pangulong Duterte, na sumentro sa iba’t ibang isyung mahalaga sa bansa at inaantaba­yanan ng taumbayan.

Mula sa iligal na droga, pagnenegosyo, kalikasan, katiwalian, mabilis na serbisyo sa pamahalaan, isyu sa China, problema sa Internet, kapayapaan at kagutuman, natalakay ni Pangulong Duterte sa kanyang SONA.

Malinaw ring nailatag ng Pangulo ang mga direktiba sa mga ahensiya ng pamahalaan at ang direksiyon ng mga plano na nangangailangan ng tulong ng mga mambabatas.

Kasama rito ang pagbuo ng isang pederal na sistema ng pamahalaan at pagbababa ng buwis ng mamamayan.

***

Sinabayan ng Pangulong Duterte ang talumpati ng kanyang trademark na mga biro at punchline na nagbigay-tuwa sa mga mambabatas at iba pang mga panauhin na nagtipon sa plenaryo ng Kamara.

Sa kabila ng mga birong ito, ramdam natin na seryoso si Pangulong Duterte sa kanyang mga binitiwang kataga, lalo na nang ikuwento niya ang mga taong natutulog sa kalsada habang naghihintay na magbukas ang ahensiya ng gobyerno na nasa isang mall.

Maaalala ang speech ng Pangulo sa pagbabahagi niya ng personal na karanasan at ‘di pagsunod sa script na nasa teleprompter.

***

Nagpapasalamat din tayo kay Pangulong Duterte sa pagbanggit niya sa ilang mga adbokasiya na isinusulong natin sa Senado.

Kabilang na rito ang pagpapabilis ng proseso sa pagkuha ng mga papeles sa pamahalaan, pagpapaganda sa serbisyo ng Internet, pagpapababa ng buwis, pagtulong sa entrepreneurs at pagpapaganda ng sistema ng edukasyon sa bansa.

Mga bida, hindi naman lingid sa inyo na isinusulong na natin ang mabilis at abot-kayang Internet sa bansa noon pang 16th Congress.

Sa direktiba ni Duterte sa bagong tatag na Department of Information and Communication Technology na bumuo ng isang National Broadband Plan, inaasahan nating gaganda ang serbisyo ng Internet sa bansa.

Marami rin tayong naipasang batas na sumusuporta sa micro, small and medium enterprises at nagtataguyod ng ease of doing business sa 16th Congress, tulad ng Philippine Competition Act, Go Negosyo Act ar Youth Entrepreneurship Act.

Ang mga batas na ito ay makatutulong sa hangarin ni Pangulong Duterte na pabilisin ang proseso ng pagnenegosyo at paigtingin pa ang serbisyo sa ating micro, small at medium enterprises, na siyang haligi ng ating ekonomiya.

Ngayong 17th Congress, naghain tayo ng 100 panukalang batas at resolusyon ukol sa iba’t ibang isyu, kabilang ang pagpapaganda ng sistema ng edukasyon at reporma sa pagbubuwis sa pamamagitan ng Personal Tax Reform at Corporate Tax Reform bills.

Ngayong malinaw na ang direksiyon na nais tahakin ng Duterte administration, tiwala tayo na maisasabatas ang mga panukalang ito, para na rin sa kapakanan ng publiko.

Nagpalit man ng liderato ang Senado, tuluy-tuloy pa rin tayo sa pagtatrabaho para sa ating mga bida.

Palagi kong sinasabi na magkakaiba man ang aming mga partido, pagbubuklurin pa rin kami ng aming pagnanais na pagsilbihan ang taumbayan.

Article first published on Abante Online

BIDA KA!: Isang Simpleng Parangal sa ating Big Brother

Mga bida, isa sa mga hinahangaan at tinitingala kong personalidad ay si dating Education Sec. Bro. Armin Luistro, isa sa pinakamasipag na miyembro ng Gabinete sa nakaraang administrasyon.

Nagsimula si Bro. Armin bilang religion teacher sa De La Salle Lipa noong dekada otsenta. Mula noon, umangat siya sa posisyon at naging pinuno ng walong institusyon ng De La Salle bilang pangulo at CEO ng De La Salle Philippines (DLSP).

***

Noong 2010, sa unang pagkakataon ay sumabak si Bro. Armin sa paglilingkod sa gobyerno nang italaga siyang kalihim ng Department of Education (DepEd).

Agad napasabak sa mga hamon si Bro. Armin. Sinalubong siya ng katakut-takot na problema, gaya ng kakulangan na 61.7 milyon sa libro, 2.5 milyon sa upuan, 66,800 silid aralan at 145,827 guro.

Maliban pa rito, si Bro. Armin din ang naatasan sa preparasyon at paglalatag ng kontrobersiyal na K to 12 Program.

***

Hindi naman nagpatinag si Bro. Armin sa mga gabundok na problema na sinalo ng Aquino government na kailangan niyang tugunan.

Hinarap niya ang mga problemang ito para na rin sa kapakanan ng milyun-milyong estudyante sa buong Pilipinas.

Sa gitna ng batikos sa kanyang bawat kilos at galaw, epektibo at tahimik na nagampanan ni Bro. Armin ang tungkulin.

Sa isang panayam kay Bro. Armin bago siya bumaba sa puwesto, sinabi niyang nabura ang backlog sa silid aralan nang makapagpatayo ang ahensiya ng 118,000 bagong classrooms mula 2010 hanggang 2016.

Maliban dito, may 66,000 pang classrooms ang kasalukuyan nang itinatayo kaya aakyat sa 185,000 ang silid aralan na naipatayo sa ilalim ng dating administrasyon.

Nasolusyunan din ang kakulangan sa guro sa pagkuha ng mahigit 258,000 guro mula 2010 hanggang 2016.

Isinulong din ni Luistro ang pagpapaganda ng pasilidad, paglalagay ng internet at ICT at makabagong modules para mapaganda ang kalidad ng edukasyon sa bansa.

Pinangunahan din ni Luistro ang maayos na pagpapatupad ng K to 12 Program, kabilang ang pagsisimula ng unang batch ng Grade 11 noong Hunyo.

Nabawasan din ng halos kalahati ang bilang ng out-of-school youth sa bansa sa pamamagitan ng Abot Alam Program.

Dahil nakita kong epektibo ang nasabing programa, isinumite ko ang Senate Bill No. 172 o ang Abot Alam Bill upang maipatupad ito sa buong bansa.

Kapag naisabatas, tutugon ito sa pangangailangan ng mga kabataang Pinoy na may edad pito hanggang 24 na hindi nag-aaral sa paglikha ng programa na magbibigay ng edukasyon sa bawat Pilipino, lalo na ang out-of-school youth (OSY).

***

Naisip ko na bakit hindi ipinagmamalaki ni Bro. Armin ang kanyang mga nagawa.

Pero naalala ko ang kanyang binanggit noon na ito’y tungkulin natin bilang lingkod-bayan at hindi dapat mag-antay ng anumang kapalit at mga papuri dahil ito’y para sa pangangailangan at kapakanan ng taumbayan.

Maliban pa rito, palagi ko ring naririnig na sinasabi ni Bro. Armin na kahit maraming batikos sa pagganap niya ng tungkulin na makapaglingkod sa kapwa, lalo siyang napapalapit sa Diyos.

Ang tagumpay ni Bro. Armin sa kabila ng mabigat na hamon ay nagbibigay sa akin ng inspirasyon upang pagbutihin pa ang paglilingkod sa taumbayan.

Umaasa tayong marami pang Bro. Armin ang lilitaw at magsisilbi sa pamahalaan.

Article first published on Abante Online

 

BIDA KA!: Makilahok sa SK elections

Mga bida, umpisa bukas (Biyernes) hanggang ika-30 ng Hulyo, gagawin ang pagpapatala para sa eleksiyon ng mga bagong opisyal ng barangay at Sangguniang Kabataan (SK) sa Oktubre 31.

Kung ikaw ay mamamayan ng Pilipinas, residente sa barangay na iyong tinitirhan ng hindi bababa sa anim na buwan at 15 anyos ang edad ngunit hindi sa 30 taon ang edad sa araw ng halalan, maaari kang magparehistro at makaboto sa SK.

Sa mga interesado, maaaring magtungo sa tanggapan ng election officer ng Commission on Elections (COMELEC) sa siyudad o munisipalidad kung saan kayo nakatira at doon magpatala.

Maaari ring bumisita sa website ng COMELEC para sa karagdagang impormasyon. (comelec.gov.ph)

***

Dati, ang SK ay kilala lang sa pagpapaliga ng basketball, beauty contest at iba’t ibang proyekto na hindi mabisa sa pag­hubog sa kabataan.

Nakakalungkot ding sabihin na may mga sitwasyon na ang SK ay nagsilbi ring ‘breeding ground’ sa katiwalian ng ilang mga opisyal.

Ito ang dahilan kung bakit isinulong natin, bilang chairman ng Committee on Youth, ang pagreporma sa SK sa pamamagitan ng batas, na ngayo’y kilala na bilang SK Reform Act o Republic Act No. 10742.

Bilang co-author at co-sponsor ng RA 10742, nais nating burahin ang negatibong impresyon sa SK at gawin itong daan upang tulungan ang mga kabataan na maging produktibong miyembro ng lipunan.

Excited na ako para sa darating na SK elections, dahil dito unang masusubukan at maipatutupad ang mga pagbabago na isinulong natin sa ilalim ng nasabing batas.

***

Isa sa malaking pagbabago sa SK ay ang pagpapataas ng edad ng mga opisyal na maaaring tumakbo. Mula sa dating 15 hanggang 17-anyos, ngayon nasa 18 hanggang 24-anyos na ang puwedeng kumandidato.

Layon nito na bigyan ng legal na karapatan ang mga opisyal na pumirma sa mga kontrata at magkaroon ng pananagutan sa kanilang mga pagkilos, kung nagkaroon man ng pag-abuso o anomalya.

Sa batas na ito, mula 15 hanggang 30 anyos ang maaaring lumahok sa SK elections matapos nating iayon ang depinisyon ng kabataan na nakasaad sa iba pang mga batas.

Maliban pa rito, matitiyak na may kakayahan ang mga bagong SK official dahil kailangan nila sumailalim sa mandatory training programs bago manungkulan.

Habang ginagampanan nila ang bagong tungkulin, may mga nakalinyang iba pang training program na magbibigay sa kanila ng dagdag na kaalaman.

Sa ilalim ng batas, itatatag ang Local Youth Development Council (LYDC), isang konseho na susuporta sa SK at titiyak na mayroong aktibong partisipasyon ng mga kabataan.

Ang LYDC ay bubuo ng mga kinatawan mula sa iba’t ibang youth organizations sa komunidad gaya ng student councils, simbahan at youth faith groups at community-based youth groups.

***

Ngunit ang pinakamahalagang aspeto ng batas ay ang tinatawag na anti-dynasty provision. Sa kasaysayan, ito ang kauna-unahang batas na mayroong probisyon na lumalaban sa mga dinastiya sa bansa.

Sa probisyong ito, hindi na puwedeng tumakbo sa anumang SK position ang pamilya o kamag-anak ng sinumang halal na public official — mula national, provincial, city/municipality at barangay levels — hanggang sa tinatawag na second degree of consanguinity and affinity.

Sa tulong nito, mabibigyan ang mas maraming kabataan na maglingkod sa kapwa nila kabataan sa pamamagitan ng pagtakbo sa SK.

Kung kayo ay student leaders ngayon sa inyong eskwelahan, youth leaders sa non-government organization, mga kabataang lider sa ating simbahan, pag-isipan po nating tumakbo sa SK.

Samantalahin natin ang pagkakataong ito. Ma­ging bahagi tayo sa malaking pagbabagong ito sa sistema na magbibigay lakas at tututok sa kapakanan ng mga kabataan.

Sayang din ang mapangahas na batas kung wala ring tutugon sa hamon nito na baguhin ang sistema.

Sabi nga natin, ang uso ngayong kataga dahil kay President Duterte ay “Change is Coming”. Sana nga maging ganap ang change na mangyari sa ating SK.

Article first published on Abante Online

 

BIDA KA!: Kuwento ni Rustie

Mga bida, sa ilang taon kong pagsasagawa ng Ten Accomplished Youth Organizations (TAYO) Awards, isa sa mga kahanga-ha­ngang tao na nakilala ko ay si Rustie Quintana.

Napakaganda ng istorya ni Rustie. Katunayan, ang kuwento niya ay naitampok pa sa isang episode ng drama series sa telebisyon.

Si Rustie ay dating batang kalye, rugby boy at nagpagamit pa bilang “courier” ng mga nagbebenta ng droga sa kanilang lugar sa Cagayan de Oro.

Dahil sa kanyang kalokohan, ilang beses naglabas-masok si Rustie sa programa ng Department of Social Welfare and Development (DSWD) para sa mga juvenile delinquent.

Sandali ring nakulong si Rustie sa Lumbia City Jail at pinaamin sa kasalanang hindi niya ginawa para lang mailipat sa Regional Rehabilitation Center for Youth (RRCY) sa Gingoog City.

Sa nasabing center, dalawang taong nanatili si Rustie at sumailalim sa rehabilitasyon. Nang makalabas, inalis lahat ang anumang record niya.

Kung nahatulan sana si Rustie sa pagiging drug courier, ang parusa sanang ipinataw sa kanya ay labin­dalawa hanggang dalawampung taong pagkabilanggo at multang P12,000 hanggang P20,000.

Paglabas ni Rustie ng center, nagsimula ang tuluy-tuloy na pagbabago ng kanyang buhay. Nakatulong din sa pagbabago ni Rustie ang isang youth organization sa Cagayan de Oro na may pangalang ‘Dire Husi’.

Tinitipon ng ‘Dire Husi’ ang mga batang kalye at tinuturuan sila ng sining upang mailayo sila sa bisyo at kriminalidad patungo sa kanilang pagbabago.

Sa tulong nito, nabago ang takbo ng buhay ni Rustie. Nakatuntong pa nga siya sa Malacañang nang igawad ni Pangulong Noynoy Aquino ang parangal sa ‘Dire Husi’ bilang isa sa Ten Accomplished Youth Organizations (TAYO) noong 2012.

Kamakailan lang, na­balitaan kong natapos na ni Rustie ang kursong Development Communications sa Xavier University-Ateneo de Cagayan.

Kung hindi nabigyan si Rustie ng pagkakataong makapagbagong buhay, siguradong dalawang lugar lang ang kanyang kina­hantungan – bilangguan o libingan.

***

Muling bumalik sa akin ang kuwento ni Rustie ngayong umiinit na naman ang isyu ng pag-amyenda sa Juvenile Justice and Welfare Act o Republic Act 9344 as amended.

Ngayon, may mga panukalang ibaba ang age of criminal liability mula 15-anyos patungong siyam na taong gulang.

Katwiran ng mga nagsusulong na ibaba ang age of criminal liability, nagagamit ang mga batang may edad 15 taong gulang pababa sa paggawa ng krimen at nakakalusot dahil hindi maaaring kasuhan. Hindi ko mailarawan sa aking isipan ang nasabing sitwasyon.

Hindi katanggap-tanggap na ang isang siyam na taong gulang na bata ay papatawan ng parusa na para sa isang matanda.

Baka sa halip na magbagong buhay ay posibleng humantong din sa pagiging kriminal ang mga batang ikukulong kasama ng iba pang masasamang loob.

Isa pa, sa kalunus-lunos na kondisyon ng ating mga bilangguan at detention centers, baka lalo lang mapariwara ang mga batang bilanggo sa halip na magbagong-buhay.

Lalala pa ang sitwasyon kapag nagtagumpay ang mga nagsusulong na ibaba ang age of criminal liability at death penalty.

Kapag nangyari ang dalawang senaryo, posibleng kabilang sa mga bibitayin ay batang siyam na taong gulang na gagawa ng karumal-dumal na krimen kapag sila’y nilitis bilang nasa wastong gulang at hindi menor-de-edad.

***

Naniniwala tayong napakaganda ng layunin ng Juvenile Justice and Welfare Act, basta’t naipa tutupad lang nang tama.

Sa halip na ikulong, ang mga batang 15 taong gulang pababa na may problema sa batas ay ilala gak sa kustodiya ng mga magulang o ipasok sa isang youth care facility o ‘Bahay Pag-asa’.

Sa ‘Bahay Pag-asa’, mabibigyan sila ng panibagong pagkakataon upang makapagbagong buhay nang walang takot at trauma na dulot ng pagkabilanggo.

Pinapatawan din ng mabigat na parusa ng Juvenile Justice and Welfare Act ang mga taong gumagamit ng mga bata sa paggawa ng krimen at ilegal na aktibidad.

Sa halip na pagtuunan ng pansin ang pagpapababa ng tinatawag na age of criminal liability, mas maiging bigyang pansin ang pagpapaganda ng pasilidad ng ating juvenile centers.

Kung mahuhubog sila at magagabayan sa tamang landas, muli silang makakabalik sa lipunan na may positibong pananaw sa buhay at malaki ang maitutulong upang maging produktibong mamamayan ng bansa.

Ganito ang eksaktong nangyari kay Rustie.

Tuwing naaalala ko ang kuwento ni Rustie, nananatiling buo ang aking pag-asa na kayang magbago ng mga kabataang naliligaw ng landas, basta’t panatilihin lang na bukas ang pinto ng pagkakataon para sa kanila.

Kung mayroon mang butas ang batas, puwedeng pag-usapan, pag-aralan at hanapan ng akmang solusyon.

Huwag tayong magpadalus-dalos sa pagkilos dahil baka sa halip na makabuti, lalala pa ang problema.

Article first published on Abante Online

BIDA KA!: May IP Peering na!

Mga bida, laman ng balita kamakailan ang inisyal na usapan sa pagitan ng susunod na peace process officials at mga lider ng National Democratic Front (NDF) sa Norway.

Sa ulat, nagmistulang reunion ng magkakabarkada ang pulong dahil matagal nang magkakilala ang mga miyembro ng dalawang kampo.

Sa nasabing miting, mabilis na nagkasundo ang dalawang panig na ipagpatuloy ang usapan para matuldukan na ang ilang dekadang tunggalian at ipursigi ang inaasam na kapayapaan.

Lingid naman sa kaalaman ng lahat, may nangyari ring pag-uusap sa pagitan ng PLDT at Globe, ang dalawa sa pinakama­laking telecommunication companies sa bansa.

Hindi tulad ng nangyaring pulong sa Norway, dumaan sa butas ng karayom at mabusisi ang naging usapan ng mga negosyador ng PLDT at Globe upang marating ang kasunduan para sa IP Peering.

Inabot ng halos isang taon ang negosasyon upang maabot ang matagal na nating isinusulong na IP Peering sa pagdinig ng aking kumite ukol sa mahal at mabagal na Internet sa bansa.

 ***

Sa mga nakalipas na hearing ng Committee on Trade, Commerce and Entrepreneurship, lumutang ang IP Peering bilang isa sa mga solusyon upang mapabilis ang koneksiyon ng Internet sa Pilipinas.

Dahil walang IP Peering, kapag nagbukas ng isang website sa Pilipinas, ang data ay nagtutungo pa sa ibang bansa bago bumalik dito. Resulta, mabagal magbukas ng isang website.

Sa tulong ng IP Peering, hindi na lalabas ng bansa ang data kaya mas mabilis nang magbukas ang website na nais na­ting puntahan.

Sa una, naging mainit na usapin ukol sa IP Peering. Matigas ang naging pagtutol ng mga telcos sa nasabing panukala sa maraming kadahilanan.

Pero nang tumagal, unti-unti rin silang lumambot at puma­yag nang silipin ang posibilidad na mangyari ang IP Peering.

 ***

Kamakailan, nangyari na nga ang matagal nang pinapa­ngarap ng maraming Pilipino nang pumirma sa isang memorandum of agreement ang PLDT at Globe para sa IP Peering.

Ayon sa telcos, ang benepisyo ng kasunduan ay mararamdaman ng halos lahat ng Internet users sa bansa, lalo na ng mobile subscribers na gumagamit ng data, kapag nakumpleto na ang IP peering sa loob ng 30 araw.

Maituturing ito na isang malaking panalo sa hangarin na­ting mapaganda ang estado ng Internet mula nang buksan natin ang imbestigasyon sa Senado ukol sa mahal at mabagal na serbisyo ng telcos.

Naging matagal man ang proseso, nagpapasalamat tayo na ito’y naging katuparan. Sabi nga nila, better late than never.

Article first published on Abante Online

Scroll to top